Wonen in een Earthship, natuurlijk!

Verslag van het bouwfeest Valencia!

Ik schrijf dit als ik alweer vier dagen in Nederland ben en met heimwee terugdenk aan lome siësta’s in de hangmat… Het doffe gebonk van voorhamers.. voordat ik verder ga met mijn 'ronkend proza' leg ik voor eventuele ufonauten die hier beland zijn in het kort uit wat een Earthship is. Het is een uitvinding van Michael Reynolds http://www.earthship.org/

-Een Earthship is een duurzaam en ecologisch verantwoord huis, dat geheel onafhankelijk in alle behoeften van zijn bewoners kan voorzien.Het concept van het Earthship is gebaseerd op drie ideeën:
autonomie van de bewoners, alsof je eindelijk van het 'infuus' afmag, de vergelijking is van Friedrich Stowasser, beter bekend als Friedensreich Hundertwasser)http://www.hundertwasserhaus.at/1st.html
het toepassen van duurzame technologie, weg met essent en nuon!
hergebruik van afgedankte producten, dus het is goedkoop!

Voor de tweede keer organiseerde stichting Owaze een bouwstage in Valencia. Oorspronkelijk zouden we met acht mensen aan de slag gaan. Uiteindelijk arriveerde een kleine, maar gemotiveerde groep van vijf mensen, 13 en 14 juni druppelsgewijs bij het tot de verbeelding sprekende ‘Earthship in wording’ van Lisajane, Oscar en hun dochtertje Carla. Het terrein, begroeid met ‘pinetrees’, rozemarijn en tijm, raakte bezaaid met tentjes en één grote bedoeïnentent. De eerste dag werd nog geluierd op het strand, maar de tweede dag was het dan toch echt raak. Douwe, die een dag later aankwam, viel met zijn neus in de hete Spaanse boter! De earthship-vuurdoop van nieuwelingen Toon, Saskia (en Wiske, 7jaar) bedroeg wel 40 °C in volle zon. De hoogste temperatuur ooit ter plaatse gemeten in juni!

Het Earthship in wording bestaat uit 4 U’s, waarvan er één al klaar was. De andere drie waren vijf autobanden hoog, op ongeveer de helft van de uiteindelijke hoogte. Een muur van glas en blik was half af en verkeerde in slechte staat. De wespen hadden er hun, reeds bevoorraadde, huis gevonden. Wij gingen het verder afbouwen…In ieder geval die muren!

Neerdenderende voorhamers, opzwellende autobanden, de juiste slag te pakken krijgen én samenwerken, dat zijn wel zo’n beetje de ingrediënten om de basis van het earthshipbouwen onder de knie te krijgen. Een dosis humor en verbeeldingskracht om die banden vol te krijgen mag je ook zeker niet missen! De drie ‘oude rotten’ in het vak, die de funderingen hadden gelegd, samen met het team van Michael Reynolds in 2004, gaven nu de maat aan. Daar had je bijvoorbeeld Theo, gestaag maar zeker voortwerkend, én het sissende geluid van Theo’s hoofd in het zwembad gestoken, dan Bertus, en het gepruttel van zijn (onafscheidelijke) bialetti-koffie apparaatje, afgewisseld met het sonore geluid van een didgeridoo, en tenslotte Douwe, die alles bijhield in tekeningen en geschriften. Zo zwol de ene band na de andere band op tot ongekende hoogte! Ik zweer het je, het enige wat die autobanden kan vullen is pure inspiratie!

Er volgden dagen van werken, een frisse duik in het heldere kanaal, smakelijke lunches, lange siësta’s, en koude koffie in het koffiehuis.. Als de avond viel werden we verrast door Oscar en Lisa die optraden, of hun vrienden die een midzomernacht feest organiseerden… Door een volle maan, heuvels in de verte en een heldere sterrenhemel…We zagen inspirerende en hilarische video’s over Earthships… Wisselden theorieën uit…Vertelden verhalen…Oscar vatte de geluiden van de Hollanders als volgt samen: ’s ochtends Poehh! en Puf! ’s middags H’mmmmm! en ’s avonds Whahahahaaa!!!!!

Na negen dagen werd het feest afgekondigd: ‘we zijn klaar met de banden! We nodigen zaterdag iedereen uit en knallen met die champagne!’ Verheugd legden we onze laatste loodjes alvast af. Vrijdag kwam Toon, de allesmeter onder ons, erachter dat we iets over het hoofd gezien hadden….We hadden nog een laag banden te gaan…’Don’t shoot the messenger!’

Dat feest zaterdag kwam er desalniettemin, natuurlijk! De daaropvolgende zondag was bij uitstek de dag om de stad Valencia te gaan bezoeken en de futuristische ‘Ciudad de las Artes y de las Ciencias’ stad der kunsten en wetenschappen van architect Santiago Calatrava. Toegegeven: weinig earthship filosofie, maar wel veel ronde vormen en mozaïek. In het Jardin de Real is het tijdens de siësta goed vertoeven...Omringd door oude gotische gebouwen genoten we een paella en koud bier!

Maandag 27 juni:we bonden onze laatste loodjes nóg eens om! Na de definitieve pounding job, het lichtere werk: staalvlechten, metselen met blikjes, meten, en nog eens meten, om zeker te weten…Dat het nu echt af is, die laatste muur! In die muur zit ons zweet en de kilo’s die we verloren zijn! Wat we gewonnen hebben zijn spieren en een verruimd blikveld!

Als eerste nemen we afscheid van Douwe, en beseffen plots dat aan de gastvrije, hartelijke weken hier, waar we zo goed verzorgd werden, een einde komt…Maar ook dat we hier nog eens gaan komen om de gelederen te versterken! En we nemen afscheid van Oscar, Lisa, Carla, en van elkaar. Voorzichtig word weer terugverlangt naar het eigen bed…En ietsje minder zon… Wiske neemt afscheid van vriendinnetje Carla, de hond Luka en het piepkleine zwarte Poesje met vijf Nederlandse namen…
Lees meer over Earthships:http://www.earthshipbelgium.be/