Oorlog is vrede

Oorlog is vrede
Het wordt tijd dat duidelijk wordt dat de levenslange oorlog tegen de terreur is uitgeroepen met de oorlog als doel, niet de vrede. Vrede is het laatste wat een leider wil. In het geval van vrede worden mensen mondig en gaan ze eisen stellen. Vrede maakt dat de mensen niet meer in de hand te houden zijn en maakt hen zelfstandig. Het is de nachtmerrie van wereldleiders. Wat nodig is, is een gemeenschappelijke vijand die het volk tot een eenheid maakt, als één man achter de leider. Het communisme was een goede vijand: zichtbaar, ruim voorhanden en sterk. Maar de best denkbare vijand is de onzichtbare vijand: de terrorist, die werkelijk overal kan zijn en dus uiteindelijk in toom zal worden gehouden door de meest effectieve politie denkbaar, de zelfcensuur. Zelfscensuur in de media, maar ook bij de burger, die eigen behoeften tot ontwikkeling onderdrukt om de terroristen maar geen kans te geven. Dus strengere wetten zijn voor deze burger geen probleem, sterker, ze worden door hem geëist. Kritiek geven of buiten de (zelf) aangegeven lijntjes kleuren is er niet bij, 'wij zijn vóór, niet tegen'. We kiezen voor de angst en voelen ons vrij binnen de muren die we optrekken. Vrijheid door beperking. Vrede door oorlog. Het communisme was goed, het terrorisme is onovertroffen.