Herinner ik mij
en zie:
aan de diepzwarte Afrikaanse hemel
immens groot en kalm,
zweeft de maan
zo dichtbij
verzacht en verkoelt zij
kwetsbaarheid van leven.
Een schitterspel van sterren
zuigt mij steeds dieper
het heel-al binnen
Hier zweeft de maan
zacht en zo dichtbij
Maar
zie ik een kleine sikkel
ver van mij
op haar eigen pad door de ruimte,
donker zijn de nachten.
Zonder troost
en de dagen helder, vlijmscherp
zie ik een kleine sikkel
ver van mij
op haar eigen pad door de ruimte,
donker zijn de nachten.
Zonder troost
en de dagen helder, vlijmscherp
poem by Ploinkie
No comments:
Post a Comment